21. Sayı, 30 Mayıs 2016

Delirmiş bunlar! Kılıçdaroğlu bu akılları kimden alıyorsun?

PGBSosyalizm Diğer, 21. Sayı, 30 Mayıs 2016 , , , , , ,

— Şadi Ozansü

 

Ortada yıllardır kanayan bir yara olarak Kürt meselesi var. Kimse, “bu Kürt meselesi değil PKK meselesidir” demesin. Bu durum, devletin yıllardır izlediği politikalar yüzünden bu noktaya geldi. Evet, Tayyip Erdoğan’ın son aylarda bilinçli olarak tırmandırdığı operasyonlarla güvenlik kuvvetleri 400 kadar kayıp vermiş, bu doğru. Ama savaşılan cenahtan da 4 binin üzerinde ölü var. Bunların hepsinin PKK’lı olması mümkün mü? PKK’nın zaten toplam militan sayısı bu kadar. Öyle olsaydı PKK bitmiş olurdu. O halde sorun nedir? Öldürülenlerin çoğunluğu PKK’lı olmadığına göre söz konusu olan PKK ile kaynaşmış bir halk. Ölen onlar. Dolayısıyla sen bir halkla savaş halindesin, Kürt halkıyla! Senin Meclis’ten atmak istediğin milletvekillerini milyonlarca oyuyla oraya göndermiş bir halk bu.

MHP’yi anladık da CHP ne yapıyor?

Dokunulmazlıkların kaldırılması konusunda Bahçeli’nin tavrını anlamak mümkün.  “Yanlış yola sapmış” olan Kürt halkına düşmanlık onun varlık sebebi.  Vakti zamanında onun başbuğu Türkeş de Diyarbakır’a gidemiyordu ve o da aynen şimdi Bahçeli’nin yaptığı gibi Kürt halkına kin tutuyordu. Ama Kılıçdaroğlu’na ne oluyor? Sen 12 Eylül 1980 öncesinde Diyarbakır’da en yüksek oyu almış partinin Genel Başkanısın. Niye Bahçeli ile aynı çizgiye düşüyorsun? Üstelik parlamento grubundaki milletvekillerinin ezici çoğunluğu milletvekili dokunulmazlıklarının kaldırılmasına karşı çıkarken bunu niye yapıyorsun? Sana bu aklı kim veriyor? Belli ki Tayyip Erdoğan’ın daha ilk turda cumhurbaşkanı seçilmesine imkân sağlayan Ekmeleddin İhsanoğlu tercihini sana yaptırtanlar. Belli ki İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na AKP’nin adayı Kadir Topbaş’ı “Kadir abi” diye selamlayan Mustafa Sarıgül’ü aday göstertenler. Belli ki Beşiktaş dahil İstanbul’un birçok ilçesini sözde CHP’li özde AKP’li Belediye Başkanlarına teslim ettirenler.

Kılıçdaroğlu, ne kendini kandır ne de seçmenlerini!

Kürt düşmanı ırkçı yaklaşımı yüzünden Devlet Bahçeli’nin düştüğü hâle bak! Tayyip Erdoğan ne isterse onu yapıyor. Onu burnundan yakalamış kıpırdamasına fırsat vermiyor. Şimdi aynı durum senin başına geliyor. Gene Kürt meselesi yüzünden aynı Erdoğan gibi Anayasa suçu işlemeye başlıyorsun. Geniş kitle Kürtlere karşı diye sen de Erdoğan’ın dümen suyuna giriyorsun. Milletvekili dokunulmazlıkları meselesinde, “tamam anayasaya aykırı da olsa hepsini kaldıralım, gerekirse bizi de hapse atsınlar” diyorsun. Komik oluyorsun. Gayet iyi biliyorsun ki, dokunulmazlıklar kaldırıldığında bu bağımlılaştırılmış yargı sistemiyle cezaevinin yolunu tutacak olanlar sen değil, HDP’li milletvekilleri olacak. Sıra sana geldiğinde zaten alaturka faşizmin, karşısındakileri cezaevlerine değil başka yerlere gönderdiği görülecek. CHP seçmenini kandırma! Kendini de kandırma! HDP’li milletvekilleri meclisten atıldığında zaten meclis son bulacak. Ama zaten Erdoğan’ın da istediği bu değil mi? O artık kendi partisini bile ortadan kaldırmanın derdinde. Başkanlık da başkanlık. Varsa yoksa başkanlık! Tek yol totaliter despotizm, Türkçesi alaturka faşizm…

“Benim Milletim bunları Meclis’te istemiyor” edebiyatı

Erdoğan, “Benim milletim HDP’li milletvekillerini mecliste istemiyor” diyor. “Benim milletim” dediği kim biliyor musunuz? Konya’daki milli maçta Ankara Gar’ında katledilen 100’ün üstünde HDP’li, CHP’li ve sosyalist için yapılan saygı duruşunu yuhalayan “millet”! 100’den fazla Kürdün, Alevinin  ve solcunun katline sevinen “millet”.  Bunun nasıl bir bölücülük olduğunu görmüyor musunuz? İşte alaturka faşizm bu zihniyettir. Bu zihniyeti yıkmak da hepimizin boynunun borcudur.

Sayın Kılıçdaroğlu,

Bu zihniyeti yıkmak, tarihin çöp sepetine göndermek Ankara Garı’nda katledilenlerin birlikteliği, dayanışması ve sokaktaki eylemiyle mümkündür. Erdoğan’la Hacivat/Karagöz oynayarak değil. “Referanduma giderse kaybederiz” anlayışıyla hiç değil! Ankara Garı’nda katledilenlerin arkasında sıralanmış olan güçler bir referandum sonucuyla cumhuriyeti, laikliği ve demokrasiyi Konya Stadyumunda hırlayanlara terk etmeyecek kadar cesurdurlar. Hiç merak etmeyin.

Brezilya’da neler oluyor? SON DAKİKA! Kitleler son sözlerini henüz söylemediler!

PGBSosyalizm 21. Sayı, 30 Mayıs 2016 , , , , ,

Dilma’nın Senato kararıyla görevden alındığı tarihten bu yana neler oluyor?

Uluslararası Komünist Hareket’ten bir militanın bize gönderdiği notlar:

(…) “Kararın hemen ardından, ülkenin her yerinde henüz hiçbir örgütün çağrısı olmadan kendiliğinden kitle gösterileri patlak verdi: Sao Paulo’da 30 bin, Rio’da 15 bin, Porto Alegre’de 10 bin kişi… 1964 askeri darbesinin uğursuz anısını canlandırır tarzda silâhlı atlı polisler kitlenin üzerine sürüldü. Ülkedeki hiçbir işçi ve halk örgütü başında mafyacı Temer’in bulunduğu bir hükümetin meşruluğunu kabul etmiyor.”

(…) “Ülke çapında, hükümet darbesine karşı çok büyük bir öfke var. Darbe henüz başarıya ulaşamadı. İşçiler, yoksul köylüler ve gençler darbeye karşı direnmenin yollarını arıyorlar. Gün, direniş günüdür. Biz, bulunduğumuz bütün eyaletlerde ve bölgelerde bu direnişi somutlaştırmak için şu şekilde hareket ediyoruz: Darbenin boğulması için Genel Grev! Darbeye karşı mücadele komitelerinin yaygınlaştırılması!, Temer defol!, Kahrolsun hükümet darbesi!, Söz halka geri verilsin! Bunlar için tek bir acil talep: Egemen bir kurucu meclis! Bunu hayata geçirmeninse tek yolu var: İşçiler, topraksız köylüler ve gençler kendi örgütleriyle birlikte Genel Greve!

(…) “Her yerde; fabrikalarda, atölyelerde, devlet dairelerinde, okullarda, hastanelerde, otellerde, bütün hizmet sektöründe, işgal edilecek topraklarda hükümet darbesine karşı bir kurucu meclis için birleşik mücadele komiteleri! Hükümet darbesine karşı mücadele içine girmiş komitelerin delegeleriyle bir ulusal Halk Meclisi!”

(…) “İşçi ve halk örgütlerinin önünde iki yol var: Ya darbecilerin yargı kurumları tarafından – ki bu kurumların bugüne kadar parçalanmamış olması PT’nin Lula ve Dilma önderliklerinin ağır suçudur- saptanan 180 günlük mahkeme sürecinin sonlanması süreci beklenerek karara boyun eğilecek. Kaldı ki bu çürümüş kurumlardan işçiler, halk ve gençlik için olumlu bir karar beklemekten büyük bir gaflet olamaz.

Ya da, darbecilere karşı milyonlar tarafından en az altı aydır defalarca haykırıldığı gibi duruma bu kitleler tarafından el konulacak ve halk egemenliği üzerine kurulu bir politik çıkış yolu açılacaktır.”

Brezilya’da Amerikan Malı Darbe

PGBSosyalizm 21. Sayı, 30 Mayıs 2016 , , , , , , ,

alan benjamin

— Alan Benjamin

 

Obama Yönetimi, Venezuella’da Maduro Hükümetinin devrilmesini desteklemek için Amerikan Devletleri Örgütü’nün (OAS – Organization of Amerikan States)  Şartı’na başvuruyor  

Washington’da OAS Daimi Konseyi’nin 18 Mayıs toplantısında konuşan ABD’nin OAS Büyükelçisi Michael Fitzpatrick ilk defa açıkça Obama yönetiminin Brezilya’da Başkan Dilma Rousseff’e karşı gelişen darbe ile ilgili duruşunu ortaya koydu.

Fitzpatric Venezuella, Bolivya ve Nikaragua OAS elçilerine (hepsi Brezilya’da olanın bir “darbe” olduğu ve Temer geçici hükümetinin “gayrimeşru” olduğunu ortaya koyarak Brezilya’daki diplomatik misyonlarını geri çektiler) itiraz ederek şunları belirtti:

“Herhangi bir ‘darbe’ kavramı mantıksızdır. Brezilya’da adalet sisteminin, Temsilciler Meclisi’ne ve Brezilya Senatosu’nun demokratik kurumlarına saygısının oldukça net olduğuna dair şüphe yok. Net bir güçler ayrılığı ve yasama mevcut. Çatışmaya barışçıl bir çözüm bulunabilir.”

Fitzpatrick çeşitli vesilelerle azil sürecinin hukuki temelini sorgulayan OAS Genel Sekreteri Luis Almagro’ya bile itiraz etti. Wall Street Journal’de yayınlanan çeşitli başyazılarda Fitzpatrick, Temer’in “Brezilya’yı resesyondan çıkarmaya yardım eden ilk adımlarını” hoşnutlukla karşıladı.

Bu, işçilerin emekli maaşlarında ağır kesintiler ve toplu sözleşmelerinde “reform” yapmayı; dünya çapında işçiler ve halklar için çok yıkıcı yapısal değişiklik planlarını ilerletmeyi amaçlayan Temer’in 12 Mayıs önlemleri duyurusuna doğrudan bir referanstı.

Meksika’daki La Jornada  isimli liberal gazetede 19 Mayıs’ta çıkan bir başyazıda Fitszpatrick’in OAS’daki konuşması hakkında şunlar belirtildi: “ABD 1964’de Brezilya’daki askeri darbeyi desteklediği gibi şimdi 2016’da ‘parlamenter darbe’yi destekliyor.” Birkaç gün once, La Jornada Michel Temer’in yıllardır ABD hükümetinin ajanı olduğunu belirten Wikileaks raporlarından bir başsayfa hikayesi yayınlamıştı.

Fakat Fitzpatrick’in söyledikleri sadece bu kadar değildi. Nicolas Maduro hükümetinin, ABD tarafından finanse edilen sağ kanat muhalefet güçlerince beslenerek derinleşen politik ve ekonomik krizle yüzleştiği Venezuella’daki durum üzerine konuşurken Fitzpatrick şunları ifade etti: “Oysa Brezilya’da hukukun üstünlüğü varken Venezuella’da böyle birşey yok ve bizim kaygımız budur.”

Fitzpatrick “Venezuella’nın, [OAS’ın] Amerika Kıtası Demokratik Şartı’nın sürekli ihlalinden sorumlu tutulması için” OAS’ı zorlamaya devam etti. ABD, bu Şart’ın en son 2009’da Başkan Manuel Zelaya’nın devrildiği ABD destekli darbe zamanında (aslında, ABD Dışişleri Bakanı Hilary Clinton tarafından tertiplenmişti) başvurmuştu.

Beklendiği gibi Fitzpatrick 2002’de ABD hükümetinin, seçilmiş başkan Hugo Chavez’in hükümetini deviren darbeyi hazırlayanlara politik ve lojistik yardım yapmasından, malzeme vermesinden bahsetmedi.  Bugün ABD’nin aktif olarak, şiddetli sokak provokasyonlarını içeren kitlesel bir istikrarsızlık kampanyasında, açıkça ve yüzsüzce “hukukun üstünlüğünü” ihlal eden muhalif gruplara on milyonlarca dolar sağlayarak ve aynı zamanda sermayesizleştirme ve büyük yokluklara neden olan diğer ekonomik sabotajlarla Nicolas Maduro hükümetine karşı bir askeri darbeyi körüklediğinden bahsetmedi.

Başkan seçilmesinden kısa bir süre sonra Barack Obama, Trinidad-Tobaga’da gerçekleşen Nisan 2009 Beşinci Amerika Kıtası Zirvesi’ndeki konuşmasında “kıtadaki ülkelerin iç işlerine ABD müdahalesi döneminin artık geride kaldığını” belirtmişti. “ABD’nin artık eşit bir ortaklık istediğini” ve bölge halklarına bundan sonra “kendi şartlarını dayatmaycaklarını” söylemişti.

Bunu Brezilya ve Venezuella işçilerine ve halklarına tekrar söyleyin. Bunu, 29 Haziran’da Kuzey Amerika Güvenlik ve İşbirliği Liderler Zirvesi için liderleri Ottowa’da olacak Meksika, Kanada ve ABD işçilerine ve haklarına söyleyin.  Toplantı, —bütün iş yasalarını, kamu hizmetlerini ve işletmelerini, çevre mevzuatlarını “serbest ticarete bariyer” olarak kabul ederek parçalayan– Trans-Pasifik Ortaklığı (TPP) anlaşmasının  hedeflerini ilerletmek için adım atmayı amaçlıyor.  Tüm bunlar, ABD finans sermayesinin ve Büyük Sermayeli Şirketlerin hizmetinde olan çokuluslu şirketlerin  ve bütün ABD hükümetlerinin dayatmasıdır.

ABD, Venezuella ve Brezilya’dan Elini Çek!

TPP’ye hayır!

 

Obama Avrupa Birliği’ni savunmak için en önsafta

PGBSosyalizm Diğer, 21. Sayı, 30 Mayıs 2016 , , , ,

[Fransa Bağımsız Demokratik İşçi Partisi’nin (POID) haftalık yayınlanan Workers’ Tribune (İşçi Kürsüsü) gazetesinin 36. sayısı – Uluslararası Günlük]

— François Forgue

ABD başkanı Barack Obama 22 Nisan’da Londra’ya vardı. Derhal, diplomatik geleneği de çiğneyerek ve hatta basının fikrini sormasını bile beklemeden, İngiliz seçmenlere 23 Haziran’daki referandumda sorulacak olan “İngiltere AB’de kalsın mı, ayrılsın mı?” sorusuna vermeleri gereken cevabı dikte etti.

Obama’ya göre, AB içinde kalmak istiyoruz demeleri onların göreviydi. Eğer bunu yapmazlarsa, Obama “İngiltere ve ABD arasında yapılacak olan ticari anlaşmanın sıranın sonuna atılacağı” konusunda uyardı. (Financial Times, 23 Nisan).

Obama’nın pervasızlığı, Avrupa Birliği gerici yapısına ayrılma yönünde oy kullanarak indirilecek bir darbenin tüm dünya düzenine bir tehdit oluşturacağı gerçeğinin altını çiziyor. Dolayısıyla, İngiltere seçmenlerine her türlü otorite ve kurum – hükümet başkanları, IMF, Londra City1 ve ayrıca Avrupa işçileri adına konuşma hakkı olduğunu iddia eden “Avrupa Sendikalar Birliği” olarak yanlış adlandırılan ETUC – tarafından verilen buyruklar şu mesajı iyice vurguluyor: “Obama ve Cameron’un emirlerine itaat etmelisiniz.”

Bu geniş seferberlik içinde, son durak, Avrupa Birliği’yle bağların korunması için çağrıda bulunan İngiltere ve başka yerlerdeki işçi hareketi önderleri tarafından temsil ediliyor. Sürekli tekrar edilen argüman şu: Muhafazakar Parti’nin en gerici unsurları olan yabancı düşmanı ve faşist aşırı-sağ İngiltere’nin AB’den ayrılması çağrısını yapıyor.

Elbette, referandum, siyasi demokrasinin son derece indirgenmiş bir formudur çünkü seçmenler, kökten karşıt politik güçlerin tamamen farklı nedenlerle aynı yanıtı verebilecekleri bir soruya “Evet” ya da “Hayır” cevabı vermeye çağrılır.

Aslında, referandumların çoğu zaman onları düzenleyenlerin lehine dönmesinin temel nedeni de budur. Durum bu olmadığında, referandum derin bir krizin işaretidir. General de Gaulle’ün korporatist projesinin birleşik bir “Hayır” oyu seferberliği sayesinde yenildiği 1969 yılında Fransa’da olan da buydu. Bu seferberlik kararını ilk olarak Force Ouvrière sendika konfederasyonu almış ve CGT’de karara uymuştu.

Burjuvazinin tüm kesimlerinin –“Fransa Cezayir”i konusunda nostaljik bir özlem içinde olanları da dahil- kendine özgü nedenlerle “Hayır” oyu için çağrı yapmış olması, halkın işçi sınıfının çıkarlarının nerede yattığını net bir biçimde görmesine engel olmamıştı.

Aynı şey bugün İngiltere için geçerli. Cameron’un gerici hükümetinin yenilmesi ve AB kurumlarının reddedilmesi işçi sınıfının çıkarınadır.

Bu nedenle, tüm Avrupa’da işçi sınıfının çıkarlarını ve onun örgütlülüklerinin bağımsızlığını savunanlar, AB’den ayrılmak için çağrı yapan Britanya işçi hareketinin tüm kesimlerine koşulsuz desteklerini sunmaktadır.

  1. çev.- Londra Borsası’nın da bulunduğu dünya finans merkezi [↩]

” ‘Amerikan malı’ alın!”

PGBSosyalizm 21. Sayı, 30 Mayıs 2016 , , , , , , , ,

[Fransa Bağımsız Demokratik  İşçi Partisi’nin (POID) haftalık yayınlanan Workers’ Tribune (İşçi Kürsüsü) gazetesinin, 36. sayısının başyazısı]

— Daniel Gluckstein

“Yeniden düzenlenmiş bir Avrupa Birliği’ne üyeliğin kendisi için elzem olduğu” Londra City1 ve “Birleşik Krallık’ın Avrupa Birliği projesine katılımının devam etmesinin gerekli olduğunu” deklare eden MEDEF’ten2 sonra, sıra Obama’da.

Avrupa’ya resmi ziyareti sırasında ABD Başkanı, halkı Bretix’i3 reddetmeye çağırıyor, “çünkü odaklandığımız şey büyük bir blokla, Avrupa Birliği’yle, müzakeredir” diyor.

Obama neyi müzakere etmek istiyor?

Bu müzakerenin konusu; Soir 3’de4 verdiği röportajda bir ekonomi profesörünün ifade ettiği gibi amacı “uluslararası şirketlerin kendi standartlarını empoze etmesi”  olan o meşhur Transatlantik Ticaret ve Yatırım Ortaklığı5.

Açıkça söylemek gerekirse: müzakere konusu, ürünlerin ve özellikle “işgücü maliyetleri”nin, dolayısıyla işçi haklarının toptan bir kuralsızlaştırılmasıdır. Bir Amerikan üniversitesi eğer bu anlaşma uygulamaya konulursa Avrupa’da 600.000 işin yok edileceğini hesaplıyor.

İşte, Avrupa Birliği bunun için var; en güçlü emperyalizmin uysal “birleşik” ortağı olmak için!

Obama, Hanover’da (Almanya) açık sözlü sloganı “’Amerikan malı’ alın”ı dile getirip turuna devam ederken, Fransa’daki demiryolu işçileri Avrupa Birliği direktiflerinin uygulanmasının gereği olan “rekabete tamamen açık olma”nın getirdiği sonuçlara karşı greve gitti. Demiryolu işçileri özellikle mesai saatlerinin uzatılmasına ve dinlenme sürelerinin azaltılmasına itiraz ediyorlardı.

Kim halâ Britanya’nın Avrupa Birliği’nden çıkmasının sınıfsal bir sorun olmadığını söylemeye cesaret edebilir?

Bir yanda; sermaye sınıfı, Obama, hükümet başkanları ve tüm kapitalist ülkelerin yöneticlierinin hepsinin oluşturduğu, Avrupa Birliği’yle gerçekleştirilenlerin devamını ve hatta “transatlantik ortaklık” ile yoğunlaştırılmasını talep eden bir blok var. Başta İş Kanunu’nu (Avrupa Birliği’nin taleplerine cevaben) yok etmeyi hedefleyen El Khomri Bill olmak üzere işçi haklarının tamamen kuralsızlaştırılmasını talep eden birleşik bir blok.

Diğer yanda; Britanya’da olduğu gibi Fransa’da da işçi sınıfı grevler, gösteriler vb. şekillerde kendi örgütleriyle ve aynı zamanda fırsat doğduğunda referandumlarla karşı koyuyor.

Bu koşullarda, işçilerin, işçi sınıfını temsil ettiğini iddia eden örgütlerin –Avrupa Birliği düzeyinde Avrupa Sendikalar Konfederasyonu (ETUC) ve ayrıca Britanya ve diğer ülkelerdeki belirli işçi örgütlerinin- liderlerinin, Britanya’nın AB içinde kalması için ısrarlı bir kampanya yürüttükleri gerçeğini nasıl yorumlamaları gerekiyor?

Sınıfsal bir bakış açısıyla, Britanya’nın AB’den ayrılması bu halklar hapishanesinde bir gedik açacaktır. Ve tüm Avrupa işçileri ve halkları kendilerinde bu açılan gedikten sırayla geçme ve baskı ve sömürü kurumlarını paramparça etme cesaretini bulacaktır.

Ve bu gedik sayesinde, kendilerinde işçilerin, halkların ve Avrupa’nın özgür uluslarının özgür birliğinin yolunu açma cesaretini bulacaklardır.

  1. çev.- Londra Borsası’nın da bulunduğu dünya finans merkezi [↩]
  2. Fransa işverenler örgüt; çev.- Türkiye’nin TÜSİAD’ı [↩]
  3. Britanya’nın Avrupa Birliği’nden ayrılması. Bununla ilgili olarak 23 Haziran’da referandum gerçekleştirilecek [↩]
  4. bir TV kanalı [↩]
  5. TTIP: Transatlantic Trade and Investment Partnership [↩]