Duyurular

Avrupa Konferansı Çağrısı İLK İMZACILAR listesi

PGBSosyalizm Duyurular, 31. Sayı, 12 Aralık 2017 ,

Demokrasi ve işçi hareketlerinin çeşitli akımlarından işçilerin ve işçi mücadelesi veren insanların Avrupa’da bir İşçi Konferansının toplanması için gerçekleştirdiği ÇAĞRIyı sizlere ulaştırmış ve Türkiye’den de işçi sınıfı mücadelesi yürütenleri İLK İMZACILAR arasına katılarak destek olmaya çağırmıştık. Tüm Avrupa’dan gelen ilk imzacılar listesini aşağıda paylaşıyoruz.

Tüm Avrupa halkları ve işçilerinin sınırlar ve sınırlamalar olmaksızın özgür birlikteliği için!

İşçi haklarının ve demokrasinin Avrupası için!

Maastricht ve Avrupa Merkez Bankası diktasından kurtulmak için!

Bu yolda nasıl adım atabileceğimizi özgürce tartışmak için bir Avrupa İşçi Konferansı’nın toplanmasını öneriyoruz.

Avrupa Konferansı ÇAĞRI metinini buradan okuyabilirsiniz >>>

TÜRKİYE: Cengiz Arın, Emekli akademisyen; Yaşar Avcı, Emekli-sen, üye; Cemal Bilgin, Taş-iş Der Başkanı/Savaşa, Sömürüye ve Güvencesiz Çalıştırmaya karşı Dünya Konferansı delegesi (Hindistan, 2016); Behlül Çalışkan, Eğitim-Sen üniversite temsilcisi; Gençay Gürsoy, Yurttaş Girişimi, üye/İşgallere ve Ülkelerin İçişlerine Müdahaleye karşı Uluslararası Konferans (Cezayir, 2011) delegesi; Birsen Kaya, Sağlık-iş üyesi; Mahir Sarı, Eğitim-Sen  üyesi; Kenan Okta, Maden-iş üyesi; Şadi Ozansü, İşçi Kardeşliği Partisi (İKP) Genel Başkanı; Tarık Şafak, İşçi Kardeşliği Partisi (İKP) MYK üyesi; Sevim Şimşek, İşçi Kardeşliği Partisi (İKP), MYK üyesi.

ALMANYA: Volker Barth, scientist; Christof Beschorner, Ver.di trade unionist; Ismail Eren, Workers Commission of the SPD, Ver.di trade union; Justine Hauptmann, member of the SPD, trade unionist Ver.di; Peter Jehkul, president of the Social Democrats Commission on Healthcare (Münster), Ver.di trade union; Aglaé Kellerer, researcher; Sidonie Kellerer, teacher, trade unionist GEW; Wilfried Klapdor, Workers Commission of the SPD, Ver.di; Peter Kreutler, vice president of the Düsseldorf Workers Commission of the SPD, member of the board of the Ver.di Trade Union Delegates Committee; Barbara Ludwig, SPD municipal councillor, member of the board of the GEW trade union, local spokesperson for the DGB confederation; Norbert Müller, Workers Commission of the SPD, Ver.di trade union; Till Müller, student; Ernst Neweling, teacher, trade unionist GEW; Arnau PONS, writer; Klaus Rittinger, member of the SPD and the SPD/AfA Workers Commission, Ver di trade. unionist; Sidonia Rohn, Workers Commission of the SPD, Ver.di trade unionist; Peter Saalmüller, SPD, Ver.di ; Iris Saalmüller, Ver.di ; Gerlinde Schäfer, member of the SPD ; Hans Karl Schäfer, member of the SPD, GEW trade unionist; Petr Schnur, CMF; Bodo Schoo, member of the SPD and the SPD /AfA Workers Commission, IG Metall trade unionist; Claudia Schüller, participant at the Mumbai Conference; Heimgard Schüller, IG BAU trade unionist; Klaus Schüller, member of the national board of the SPD Workers Commission, EVG railway workers trade union; Anna Helena Schuster, Ver.di trade union delegate; H.-W. Schuster, president of the Düsseldorf SPD Workers Commission, Ver.di trade union delegate; Karsten Schuster, Ver.di (Lüdenscheid); Wolfgang Spahr, Ver.di trade unionist, member of Die Linke (All in their personal capacity).

BELÇİKA: Augustin Antoine; Moumni Boubaker; Gaëtan Coucke, teacher, trade unionist; Laëtitia Coucke, student; Emmanuel Dal Cortivo, teacher, trade unionist; Eddy Decreton, teacher, trade unionist; Muriel Dimartinelli, federal secretary of the CGSP-ALR Brussels*; Serge Monsieur, President of the CGSP Vivaqua*; Laura Moraga Moral, teacher, trade unionist; Maxime Nys, regional deputy secretary of the CGSP-ALR Brussels*; Igor Pliner; Bruno Raulier, trade unionist; Carine Rosteleur, regional secretary of the CGSP-ALR Bruxelles*; Mathieu Verhaegen, President of the CGSPALR Brussels*; Marie Verselle, student (*in their personal capacity).

FRANSA: Michel Allain, trade unionist; Lionel Beck, salaried doctor Public Hospital (CHU); Julien Bessedjerari, local councillor Jarny, trade unionist, Regional Authority of Public Administration; Ch. Blanchard; Dimitri Boibessot, health worker – trade unionist; Véronique Brisacier, childcare nurse at the Tours Hospital ; Rémi Candelier, retired from National Education; Patricia Cestor, trade unionist Public Administration; Claude Charmont, trade unionist; Maxence Chorvot, civil servant , Regional Authority; Michaël Clément, F.I. (La France Insoumise Unbowed France) activist; Gilles Cordival, elected official; Fabrice Cotrel, metalworkers trade unionist; Hugues Da Rocha, glass worker trade unionist; Géraldine Delaye, teacher, trade unionist; Patricia Delbecq, Social Security trade unionist; François Eychenne, teacher, trade unionist; Kamal Fettar; Stéphane Formery, trade unionist; Samuel Garnier, PG (Left Party) activist; Jacky Gassert, retired trade unionist; Yves Gérin Mombrun, Member Free-thinkeres Association ; Daniel Gluckstein, national secretary of the POID; Reinaldo Gomez-Larenas, civil servant, trade unionist; Gisèle Grammare, professor emeritus Paris 1 Panthéon Sorbonne; Patrick Griesbach, cross-border workers trade unionist; Dominique Gros, POID; Murat Gunay; Laurent Gutierrez, PCF (French Communist Party) activist; Nicolas Guyard, member of FI (La France Insoumise); François Hiegel, cross-border workers trade unionist; Patrick Jubert, stage manager; Justin Kayodi, postal worker trade unionist; Christel Keiser, municipal councillor for the town of Montreuil, national secretary of the POID; Alain Kerlheus, PCF activist; Patrick Lartaut, PCF activist; Véronique Lartaut, PCF activist; Bruno Le Clerc, school headmaster, trade unionist; Eric Le Courtois, syndicalist ; Christelle Leclerc, trade unionist; François Leclerc, Regional Authority trade unionist; François Lopera, ArcelorMittal trade unionist ; Didier Manca, trade unionist Regional Authority Public Administration; Philippe Manenti, President of the Moselle Cross-border Workers Defence Committee Initiatives; Geneviève Marchal, Head of the CGT group-Wives and Widows of Iron Miners; Michel Mariotte, pensioner; Fernanda Matias, trade unionist National Education; Isabelle Michaud, local councillor Joigny, La France Insoumise – France Unbowed activist; Marie-Luce Mouly, citizen; Christian Muller, trade unionist Regional Authority of Public Administration; Bernard Noël, writer; Christian Paire, postal worker; Michel Parcabe, trade unionist; Franz Pierre Victor, activist; Fabien Privé Saint-Lanne, CGT trade union secretary at the Donges Refineries; Jean-Jacques Rodriguez, glass worker trade unionist; Pascal Rovisse, postal worker trade unionist; Arsène Schmitt, President of the Moselle Cross-border Workers Defence Committee; Anna Targe, pensioner; Maurice Targe, pensioner; Gérard Trembleau, retired from the State Public Administration ; Bernard Vinsot, pensioner.

İNGİLTERE: Ian Hodson President Bakers Union – BFAWU; Ronie Draper General Secretary Bakers Union – BFAWU; Steve Hedley, RMT Assistant General Secretary, Labour Party; Joginder Bains (Mrs) General Secretary IWA pers cap; John Sweeney Unison pers cap , former trade union liaison officer labour leave ; Jane Doolan Unison Nec pers cap, John Hendy Lawyer pers cap ; Alex Gordon RMT Paddington 1 Branch pers cap, Mike Calvert Islington Unison pers cap; Peter Durrant, NW Norfolk Unite the Union pers cap ; Terry Luke, Islington Unison; Nick Phillips Unite the Union pers cap ; Ann Green, British Pensioners & Trade Union Action Association, Campaign ; Paul Filby Secretary Merseyside Trade Union Council, pers cap; Keith Dunn Labour Party Tottenham CLP ; Eric Hill National Pensioners Convention; Islington Unison retired members secretary ; Doreen McNally Liverpool Unite the Union Community Branch; Steve Higginson Liverpool Unite the Union; Dianna James Islington Unison Convention, Henry Mott Southwark Unite the Union; Jane Gebbie, Secretary Neath Port Talbot Unison Branch, Labour Cllr. ; Bridgend County Borough; John Smithee, Fenland Branch Labour Party and Wisbech Unite; Mark Still, Waterloo RMT and Islington North CLP; Mina Rodgers Unison retired members officer. Leicester Leicestershire Health; Graham Durham, Brent Central CLP; Craig Johnston,
Relief Regional Organiser, RMT, North West; David Coleman,Young Members Officer NPT UNISON; Karen Chapman, Education Officer, NPT UNISON; Tony Richardson Unite ; Zarina Bahia Palestinian Solidarity Campaign; Selwyn Williams Universities and Colleges Union (UCU) member Chair Cymru Cuba ( Cuba Solidarity Campaign in Wales), Sheila Bodros Teacher ; Nat Queen University and College Union, University of Birmingham; Vince Mills – Unite Glasgow; Michael Laughlin Liverpool ; Raymond Mennie Unite the Union Dundee Area Activists Committee pers cap, Secretary Dundee Branch CPB pers cap , Member Scottish Cttee CPB pers cap; Mike Arnott Secretary Dundee trades Council; Wes Hinckes
Unite Community activist (Unite the Union), Labour Party Councillor (Sedgemoor District Council) Jeff Sawtell, former art editor of the Morning Star newspaper; ( All in Personal capacity )

İRLANDA: Thomas Pringle TD ( Member of Parliament ) ; Ciaran Campbell Mandate; Bian Forbes Mandate ; Katrina Groves, teacher, trade union rep; Frank Keoghan TEEU

İSVEÇ: Nadezhda Bravo Cladera, professor, Univerity of Stockholm.

İSVİÇRE: Marzia Fiastri, teacher, trade unionist; Ali Korkmaz, trade unionist in industry; Johan Kraft, translator; Georges Meylan, member of the PSGe and the PSS; Brice Touilloux, Socialist Youth, PSS; Michel Zimmermann, PS municipal councillor.

İTALYA: Nicola Adduci, teacher “Manifesto of the 500 for the defence of public education”, Turin; Loredana Agnese, employee, Turin ; Alberto Ara, employee, candidate on the list of the Political Movement for Repeal- Turin 2016 ; Gabriella Arpe, worker public education ; Davide Ascoli, academic and researcher, Turin ; Camilla Barone, teacher, Turin ; Francesco Bragante, FIOM union local rep, Turin ; Luigi Brandellero, industrial worker, MPA (Political Movement for Repeal) activist; Rossella Brossa, public education worker, Turin ; Valeria Busicchia, teacher, trade union rep ; Riccardo Canceller, self-employed worker, Turin ; Giulio Capozzolo, local councillor for Venaria (Turin); Concetta Cardone, public education worker; Marco Celeghin, teacher, trade unionist, Turin ; Alessandra Cigna, teacher, trade union rep ; Claudia Cintia, public education worker, Turin ; Giovanni Cocchi, teacher, activist in defence of public education, Bologna ; Ugo Croce, editorial staff of “Tribuna Libera” monthly paper ; Serena Di Mauro, teacher, Turin ; Paolo Fascella, public education worker, Turin ; Giuseppe Fatibene, pensioner, trade unionist, Turin ; Felice Fazzolari, teacher, MPA (Political Movement for Repeal) activist; Angela Fenocchio, teacher, MPA (Political Movement for Repeal) activist; Kristian Goglio, teacher, union officer; Dario Granaglia, industrial worker, union officer; Antonietta Grandizio, trade union rep , Turin ; Daniele Grego, teacher, trade union rep ; Monica Grilli, teacher, trade union rep; Adriano Guerra, pensioner, trade unionist , Turin ; Gianni Guglieri, industrial worker, trade union rep; Mihaes Josif, teacher, Turin ; Antonio Landro, teacher, trade union rep , Turin ; Marco Lentini, trade union rep , Turin ; Aldo Mangano, student; Simona Marchese, nurse, Turin ; Rosetta Masi, public education worker, Turin ; Andrea Monasterolo, industrial worker, trade union rep; Lorenzo Mortara, industrial worker, trade union rep; Piero Oreste, industrial worker, Turin ; Angelo Palma, candidate on the list Political Movement for Repeal Turin 2016 ; Agata Pantella, teacher, Political Movement for Repeal Turin ; Ezio Perano, teacher, Turin ; Alberto Pian, teacher, editorial staff of  “Tribuna Libera” monthly paper; Claudia Poggio, teacher; Fabrizio Prestipino, teacher, Turin ; Serafino Puccio, teacher,
trade unionist, Turin ; Mariangela Quinci, teacher, Turin ; Betty Raineri, teacher, trade union rep; Denis Riviera, industrial worker, Turin ; Roberto Rizzi, doctor, Turin ; Caterina Sabatella, nurse, Turin; Mariagrazia Sala, teacher, union officer, Milan; Cinzia Sannazzaro, call center worker, union officer ; Maria Taverna, teacher, Turin ; Vincenza Triolo, public healthcare worker, Turin ; Lorenzo Varaldo, school headmaster, MPA (Political Movement for Repeal) activist; Giulia Venia, teacher, unionist, Brescia ; Vanna Ventre, teacher, MPA (Political Movement for Repeal) activist; Beniamino Vicino, public function employee; Roberto Villani, teacher, unionist, “self-called workers”, Rome ; Del Core Vincenzo, teacher, Turin.

MACARİSTAN: Ivan Albert, labour activist; Klara Anyiszonyan, labour activist; Judit Somi, labour activist; Jozsef Tarko, labour activist.

PORTEKİZ: Daniele Carlozzi, IT analysist; Flavio da Ros, IT analysist; Fernando Gomes, trade unionist, SPZS/CGTP*; José Santana Henriques, trade unionist, CESP/CGTP* ; Eleutério Luís, trade unionist STAL/CGTP*; Bruna Pontes, IT analysist; Rui Rodrigues, teacher, trade unionist SENSUP*; Lia Santos, teacher, SPGL trade unionist* ; José Silva, unemployed; Jorge Torres, trade union delegate CITE/ CGTP*, member of the Workers Commission CT/SAICA*; Adriano Zilhao, economist; Giuseppe Zollino, candidate on the list of the Political Movement for Repeal – Turin 2016* (*in their personal capacity).

ROMANYA: Marius Cîrpici, general secretary of the Lignite Coal Miners Union, Termocentrala Rovinari, in the depertment of Gorj; Sabin Codarcea, president of the National Labour Union, Jiu Valley, Hunedoara County; Ion Cornescu, president of the National Labour Union, Jiu Valley, Oltenia County; Ileana Crețan, president of the FMN women’s organisation; Marius Cretan, vice-president Tismana Quarry trade union; Constantin Cretan, president of the National Federation of Labour (FNM); Constantin Dorin Cretan, secretary general of the League of Workers of Romania; Constantin Diaconu, president mining region union of Berbesti-Alunu County, Vâlcea ; Ion Dumitru, president of the “Our Victory” miners’ union of Oltenia; Marian Duroaica, president of the League of Workers, Vâlcea; Marian Efta, president of the Pinoasa Quarry County trade union, in the county of Gorj; Tiberiu Grigoriu, executive president of the League of Workers of Romania; Dumitru Haica Petrescu, president of the Pinoasa Quarry County trade union,in the county of Gorj; Gheorghe Militaru, president the League of Workers, Jiu Valley section, Hunedoara; Lulu Iulian Pauna, president of the Oltenia Lignite Coal Miners Union; Valeriu Peptenatu, president of the association DURII, Tirgu-Jiu; Ion Somanescu, president of the County Trade Union of Rovinari.

SIRBİSTAN: Rastko Podesta, labour activist; Jacim Milunovic, labour activist.

SLOVENYA: Dimitar Anakiev, editor Novi Borac.

YUNANİSTAN: Dimitrios Balaskas,farmer, Nafplio; Dimosthenis Drougkas, Nafplio town councillor; Andreas Guhl,editor of Ergatika Nea, member of LAE Argolida; Eva Kallitsi, stident, Athens; Giorgos Kapsouros, member of LAE Argolida; Pantelis Kokkinopoulos, Nafplio town councillor; Maryse Le Lohé, member of LAE Papagos-Cholargos Athens ; Sotiria Lioni, Nafplio; Stelios Marinakos, member of LAE Argolida; Eirini Morou, Nafplio; Eleni Pierropoulou, member of Popular Unity (LAE), Papagos-Cholargos, Athens; Dimitris Vasileiou, member of LAE Argolida.

Avrupa Konferansı için ÇAĞRI

PGBSosyalizm Duyurular, Bildiriler , , , , ,

Maastricht Antlaşması 25 yıl önce imzalandı

Bizler ülkelerimizdeki demokrasi ve işçi hareketlerinin çeşitli akımlarından işçiler, işçi mücadelesi veren insanlarız.

Maastricht Antlaşması’nın kabulünün sonuçları olarak şu gerçekleri tespit etmek zorundayız:

Fransa’da

  • Bize dayatılan “serbest ve çarpıtılmamış rekabet” her alanda kısmi veya tam özelleştirmelere yol açtı: demiryolları (SNCF), enerji (EDF-GDF), posta, telekom, havaalanları, TV kanalı (TF1) ve birçok kamu sanayi işletmesi (Saint Gobain, Matra, Renault, Rhône-Poulenc, Elf Aquitane, Seita, Total, CGM, Péchiney, Usinor-Sacilor, Suez, Bull, Thomson, Aerospatiale, Air France, SNECMA, Safran, EADS); bankalar (Paribas, CCF, Société Générale, Crédit Local de France, BNP, BFCE, Crédit Lyonnias, CIC, CNP) ve büyük sigorta şirketleri, tersaneler, otobanlar vs.
  • “Serbest ve çarpıtılmamış rekabet” prensibinin ve bütçe açığının yurtiçi gelirin yüzde üçünü geçmeme zorunluluğunun sonucu olarak yapılan bir dizi karşı-reform ile sağlık harcamaları (sosyal güvenlik) kısıtlandı; 445 milyar avro prim geliri (işçilerin katkısı) patronlara hibe edildi; yıkıcı karşı-reformlar (Balladur 1993, Juppé 1995, Fillon 2002, Hollande-Ayrault 2013 ve şimdi Macron tarafından duyurusu yapılan) ile emeklilik primi ödeme süresi 37,5’dan 42 yıla yükseltildi.
  • Piyasaya açılma prensibinin sonucu olarak rekabet gücünün arttırılması kapsamında işçi haklarına karşı en korkunç saldırılar yapıldı, bu da güvencesiz çalışmayı arttırdı. El Khomri Yasası ve Macron kararnameleri İş Yasasını tümden yerinden oynattı.
  • Maastricht Antlaşması’nın borç alma limitinin (yurtiçi gelirin yüzde üçü), çeşitli kemer sıkma programlarının ve sorumluluk anlaşmalarının (Bachelot ve Touraine yasalarıyla hayata geçirilen bu anlaşmalar her düzeyde kamu bütçelerini neredeyse çökerttiler) sonucu olarak hastanelerde 16 bin yatak azaltıldı, doğumevlerinin yarısından fazlası kapatıldı ve kamu hizmetlerinde yüz binlerce iş ortadan kaldırıldı.
  • Serbest ve çarpıtılmamış rekabet ve genel kuralsızlaştırma önlemlerinin sonucunda 2000-2015 döneminde sanayide 900 bin iş (dört işten biri) yok edildi. İşsizlik yüzde 10’u geçti, nüfusun yüzde 14’ü bugün yoksulluk sınırının altında yaşıyor (18-25 yaş arasında yüzde 25’i). Birbiri ardında gelen karşı-reformların (başta El Khomri yasası ve Macron kararnameleri) sonucunda güvencesiz işlerin sayısı sürekli artıyor. Kamu hizmetlerinde son on yıl içinde düzenli işlerin sayısı 500 bin azalırken güvencesiz işler 120 bin arttı.

Ve bu sürede kârlar düzenli bir şekilde artmaya devam etti. Fransa’da 2016’da CAC-40 Borsa endeksindeki işletmeler yatırımcılarına yaklaşık 56 milyar avro temettü dağıttı (2015’te bu rakam 43 milyardı). Bu rakam yaklaşık olarak, krizden önceki 2007 rakamına denk geliyor ve 2014’teki bir önceki rekor rakamı geçiyor. CAC-40 işletmelerinin toplam kârı 2016’da 75 milyar avro oldu, yani 2015’ten yüzde 32 daha fazla. 2017’nin ilk yarısında kârlar 42,3 milyar avroya ulaştı ki bu da 2017 için yeni bir rekor demek.

Bu önlemler her siyasetten parti başkanları ve hükümetler tarafından alındı. Hepsi AB’nin istek ve direktiflerine biat etti. Parlamentoda görüşülen yasaların yüzde 90’ı AB direktiflerinin hayata geçirilmesi için.

İtalya’da

  • Maastricht Kriterleri’nin hayata geçirilmesi için ve “dış borcun” düşürülmesi adına her yıl bütçe kesintilerine gidildi. Toplamda 550 milyar avro kesinti yapıldı. Bu kamu hizmetlerinde yüz binlerce işin yok edilmesine, eğitim ve sağlık bütçesinin küçültülmesine, kamu hizmetlerinin yok edilmesine yol açtı. Aynı sırada kapitalistlerin çıkarına çeşitli avantajlar hayata geçirildi, bir çalışmaya göre bunlar yılda 30 milyar avroya denk geliyor.
  • Fransa’da olduğu gibi serbest rekabet kuralları her sektörde özelleştirmeyi getirdi: ENI ve ENEL (Enerji), IRI (demir çelik sanayi, makine, gıda, telekom, otobanlar, tersaneler), demiryolları, posta, tüm belediye hizmetleri (ulaşım, su, okul destekleri…), bankalar… Yüz binlerce kamu işi yok edildi: örneğin 2000’lerin başındaki demiryolu özelleştirmesi tek başına 115 bin işi ortadan kaldırdı.
  • AB’nin ve bütçe kesintilerinin baskısı altında ulusal sağlık sistemi önce bölgeselleştirildi, sonra bir “reform” ile sağlık hizmetinin finansman sistemi ortadan kaldırıldı. Bu “reform” işletmelerden alınan katkıları 1997’den itibaren yılda 2,5 milyar avro azalttı. Bu da çok sayıda hastanenin kapanmasına, binlerce yatağın ve kliniklerin ortadan kaldırılmasına, kliniklerin kapatılmasına yol açtı. Bugün çok sayıda vatandaş, doktor hizmeti veya acil detaylı tetkik için aylarca bekliyor. Bir ameliyat randevusu almak giderek zorlaşıyor. 2016’da 12 milyon hastaya doktor tarafından bakılamadı ve ortalama yaşam beklentisi ilk defa düştü.
  • Eğitimde okullara özerklik yasası ağır sonuçları olan bir dizi “reforma” dönüştü: 150 bin öğretmen kadrosu iptal edildi; ulusal okul programları kaldırıldı veya küçültüldü, bu da eğitimde fırsat eşitliğini özellikle işçi mahallelerinde ciddi anlamda zedeledi. Ulusal diploma derecelerini sorgulanır hale getirdi, eğitim çalışanlarının alım gücünü sınırladı, okullardaki çalışma koşullarını kötüleştirdi. Okullar ayakta kalabilmek için kendilerini özel yollardan finanse etmek durumda kalıyorlar.
  • Esneklik ve rekabet gücü adına ilk eşel mobil sistemi ortadan kaldırıldı (1993). Sonra Treu (1997) ve Biagi (2002) yasalarıyla ve son olarak “Job’s Act” [İşler Yasası – ç.n.] (2015) ile 1971’de kazanılmış iş yasaları (Statuto di Lavatori) yok edildiler. Güvencesiz çalışma ile düzenli işlerin önemli bir kısmı ortadan kaldırıldı. Her sektörde toplu iş sözleşmeleri özellikle gençler için en berbat sömürü koşullarını içeren bireysel sözleşmeler ile değiştirildi. Dahası gençlerde işsizlik oranı yüzde 42’ye ulaştı. Emeklilik sistemi fiilen yok edildi: bir taraftan emeklilik yaşı 67’ye yükseltilirken (gelecek yıllarda 70’e yükseltilecek), öbür taraftan dayanışmaya dayanan emeklilik sistemi sermayeye dayanan emeklilikle değiştirildi. Böylece emeklilik maaşı önceki maaşın sadece yüzde 40, bazen yüzde 35’ine ulaşabilecek. Çoğu durumda 40-45 yıl çalışmadan sonra 500-600 avro emeklilik maaşı alınabilecek (buna da çoğu işçi ulaşamayacak!).
  • Tüm bu önlemlerin sonucunda nüfusun yüzde 7,6’sı mutlak yoksulluk, yüzde 11’i ağır yoksulluk ve yüzde 28,7’si yoksulluk tehdidi altında.

Bunlara ek olarak tam anlamıyla (özellikle tarımda) kölelik koşullarında yaşayan yüz binlerce göçmen geliyor. Bu göçmenler işgücünün değerini düşürmek ve toplu iş sözleşmelerini yok etmek için kullanılıyorlar.

Almanya’da

  • Fransa ve İtalya’da özelleştirmeler, borç limiti ve sanayisizleştirme sonucu yaşanan olgular Almanya’da da yaşandı. Ancak burada Kohl hükümetlerinin 1998’de örgütlü işçi hareketi ve gençlik karşısında gerilemesinden sonra; sosyal demokrat Başbakan Schröder’in Gündem Politikası [Schröder’in “Gündem 2010” adı altında gerçekleştirildiği ve sonra da devam ettirilen karşı-reformlar – ç.n.] Maastricht Antlaşması’nın hayata geçirilmesi için motor rolünü üstlendi. DGB içindeki Alman sendikalarının yönetimleri de buna eşlik ettiler.
  • Bugün “sosyal ortaklar anlaşması” yardımı ile “Avrupa Sendikaları Konfederasyonu” ETUC’un (çoğu zaman ulusal konfederasyonlarla beraber) sermaye ile AB düzleminde pazarlığını yaptığı, yasama ortağı olarak kararını aldığı ve ulusal yasalara tercüme edilen kararların bilançosunu çıkarmak durumundayız. Schröder’in yasaları AB Komisyonu’nun isteklerine oldukça yakındı. Kiralık işçi mevzuatı olsun, kısmi süreli çalışma veya belirli süreli iş sözleşmeleri yasaları olsun; ETUC’un yardımıyla “sosyal diyalog” zemininde yapılan bu düzenlemeler Avrupa çapında kuralsız ve güvencesiz çalışma koşullarını hayata geçirdi. Bunların Almanya’ya yansıması şöyle oldu:

— 1991-1993 arasında Almanya’da 114 bin kişi kiralık olarak çalışıyordu. AB direktifleriyle beraber 2002-2008 arasında bu rakam 715 bine ulaştı ve 2016’da 993 bin işçiyi etkiliyor.

— 2016’da Almanya’da 8,4 milyon işçi kısmi zamanlı olarak çalışıyordu. Çalışan kadınların yüzde 30,2’si kısmi zamanlıydı. 2015’te neredeyse yarısı kısmi zamanlı (yüzde 46,4). Erkeklerde bu oran aynı süre içinde 5 katında çıktı: yüzde 2’den yüzde 10’a.

— 2016’da yeni işe başlayanların yüzde 45’i (yaklaşık 1,6 milyon) belirli süreli bir sözleşme ile çalışıyor. 2015’te bu oran yüzde 41’di. 25-29 yaş arasında bu oran 2016’da yüzde 50 (2015’te yüzde 47) ve 20 yaşındakilerde yüzde 59.

  • Bu kuralsızlaştırma süreci Hartz [Gündem 2010 kapsamında çıkarılan yasalar – ç.n.] yasalarıyla dayatılan sermayenin toplu sözleşmelerden kaçışıyla (o güne kadarki ücret seviyesinin yüzde 30 altına kadar işlerin zorla kabulü) kol kola gitti: 1995’te Batı Almanya’daki işçilerin yüzde 72’si bir işkolu toplu sözleşmesine bağlıydı. 2016’da sadece bu rakam sadece yüzde 51. Doğuda ise toplu sözleşme ile çalışma yarıya düştü: 2/3’ten 2016’da 1/3’e. Yaklaşık 2 milyon “tek başına çalışan” toplu sözleşme korumasından tamamen düştü. Almanya’daki çalışanlar 1995-2015 arasında yüzde 40 gerçek ücret kaybına uğradı.
  • 2015 yılında tüm çalışanların yüzde 22,6’sı düşük ücret sınırının (10,22 avro/saat) altında çalışıyordu. Yaşlılık yoksulluğu patladı: 2016’da 65-74 yaşındakilerin yüzde 11’i (942 bin) bir iş aramak zorunda kaldı. 2006’da bu oran yüzde 5’ti.
  • Bu rejim aynı zamanda 30 Dax [Alman borsa endeksi – ç.n.] şirketine 114,2 milyar avro gelir sağlıyor. Bu rakam borç limiti diktasındaki Alman federal bütçesinin yaklaşık üçte birine denk geliyor.

Bu, ölümcül bir rejim. Robert-Koch Enstitüsü 2014’te Almanya için şu tespiti yapıyor: yoksulluk yükselen bir ölüm riski ve daha kısa bir yaşam beklentisi ile kol kola gidiyor. En düşük gelir grubundaki kadınlar (ortalama gelirden yüzde 60 daha az kazanıyorlar) en çok kazananlardan 8 yıl daha erken; erkekler de on yıl daha erken ölüyorlar.

* * * *

AB’de bankaların kurtarılması için: 2008 ve 2010’da bankalar ve finans sektörü AB devletlerinden 1,6 trilyon avro (AB toplam gelirinin yüzde 13’ü) aldı. (Ek olarak AB devlet yardımlarını kolaylaştırdı.) Zımni destekleri de hesaba katmak gerekir: devletler ve Avrupa Merkez Bankası’ndan gelecek güvenilir desteklere dayanan bankalar, piyasalarda daha rahat spekülasyon yapabildiler. Avrupa Parlamentosu’ndaki Yeşiller fraksiyonunun isteğiyle yapılan bir araştırmaya göre bu zımni destekler yılda 200 ila 300 milyar avroya denk geliyorlar. Ek olarak Avrupa Merkez Bankası’nın 2015’ten beri uyguladığı parasal genişleme politikasıyla 1,4 trilyon avro mali sisteme aktarıldı.

Bizler İtalya, Almanya ve Fransa’daki demokrasi ve işçi hareketlerinin çeşitli akımlarından işçiler, işçi mücadelesi veren insanlarız. Bazılarımız Kasım 2016’da Mumbai’de (Hindistan) düzenlenen Savaşa, Sömürüye ve Güvencesiz Çalıştırmaya Karşı Uluslararası Konferans’ı destekledik, bir kısmımız da ona katıldı. Bugün tespit etmemiz gerekiyor ki: bu sömürü ve güvencesiz çalıştırmanın Avrupası bizim Avrupamız değil.

Bizler İtalya, Almanya ve Fransa’daki demokrasi ve işçi hareketlerinin çeşitli akımlarından işçiler, işçi militanları olarak bu hatta karşı mücadelelere katıldık. Bu mücadele sırasında ülkelerimizdeki işçiler, işçi örgütlerinin her kademesinde zorluklarla ve engellerle karşı karşıya kaldılar, özellikle örgütlerinin tepesindeki bazı kesimlerin AB’nin politikalarıyla mücadele etmek yerine ona “eleştirel” destek vermesi gerçeğiyle karşılaştılar. Bu yüzden biz daha da eminiz ki, bizleri birleştirecek için bir Avrupa konferansı için inisiyatif almamız gerekiyor.

  • Savaşların, hükümetlerimiz tarafından ABD ve NATO’ya biat ederek girişilen Afganistan, Suriye, Irak’taki askeri müdahalelerin Avrupası bizim Avrupamız değil.
  • Yoksulluğun, dikenli tellerle çevrili sınırların, bedenleri Akdeniz’in dibinde yatan binlerce göçmenin, “bizim” hükümetlerimizin savaşları yüzünden ülkelerinden kovulan ve on binlerle Avrupa’ya itilen göçmenlerin Avrupası bizim Avrupamız değil.
  • Sözde “Avrupa Sendikaları Konfederasyonu” ETUC’un işçi düşmanı planların ve direktiflerin uygulanmasında Avrupa Merkez Bankası’na payandalık yaptığı Avrupa bizim Avrupamız değil.
  • Avrupa Merkez Bankası’nın her yıl milyarlarca avroyu, avronun desteklenmesi için piyasalara aktardığı ve böylelikle milyonlarca insanı yoksulluğa ittiği; kapitalistlere ve bankacılara işçilerin üzerinden her gün daha fazla kâr elde etme imkanı veren Avrupa bizim Avrupamız değil.

İşçi ve demokrasi hareketinden işçiler ve militanlar olarak bizler enternasyonalistiz. Tüm Avrupa işçileri sınıf kardeşlerimizdir. Biz bugünkü AB içinde olsun olmasın herkese açık bir Avrupa istiyoruz.

Brexit oylamasının ardından yarın AB dışında olacak olan İngiliz işçi sınıfına sesleniyoruz: sizler yine de bizim eşit sınıf kardeşimizsiniz. Doğu Avrupa’daki AB üyesi olmayan işçiler; sizler bizim kardeşimizsiniz, tüm emekçilerle eşit haklara sahipsiniz.

Bizler sınırlar ve sınırlamalar olmaksızın işçilerin ve demokrasinin Avrupasını istiyoruz. Bizler özgür halklar, uluslar ve özgür işçilerin gönüllü birlikteliğini istiyoruz.

Bu yöndeki ilk adım Avrupa Merkez Bankası ve kapitalistlerin çıkarları için işçi haklarına saldıran tüm antlaşmaların iptalidir. Bu yöndeki ilk adım Maastricht Antlaşması’nın (ve onunla bağlantılı tüm antlaşmaların) iptali, halkları boğazlayan ve öldüren bu Maastricht AB’sinden ve Avrupa Merkez Bankası’ndan kopuştur.

Kopuş yoluna girmemenin sonucu Yunanistan örneğinde açıkça bellidir. Bugün Yunanistan’da yaşananlar Avrupa’nın tüm ülkelerini ve işçilerini tehdit etmektedir.

Tüm Avrupa halkları ve işçilerinin sınırlar ve sınırlamalar olmaksızın özgür birlikteliği için!

İşçi haklarının ve demokrasinin Avrupası için!

Maastricht ve Avrupa Merkez Bankası diktasından kurtulmak için!

Bu yolda nasıl adım atabileceğimizi özgürce tartışmak için bir Avrupa İşçi Konferansı’nın toplanmasını öneriyoruz.

Bu çağrıyı ilk imzacılarından olarak destekleyin:

    [Avrupa Konferansı Çağrısını ilk imzacılar listesi ile birlikte İngilizce olarak ya da Almanca olarak okuyabilirsiniz.]

    MARUTİ SUZUKİ İŞÇİLERİ SENDİKASINDAN ÇAĞRI:

    PGBSosyalizm Duyurular , , , , , , , , ,

    13 İşçi arkadaşımıza ÖMÜR BOYU HAPİS cezası verildi

    13 Maruti Sendikası üyesine sendika kurmak ve taşeron sistemini kaldırmak için verdikleri mücadeleden dolayı ÖMÜR BOYU HAPİS cezası verildi

    Maruti İşçilerine Özgürlük!

    Maruti Suzuki grevi (2012). Özel güvenlikçilerin işçilere saldırdığı sırada fabrikada çıkan şaibeli yangında müdür Awanish Kumar Dev dumandan zehirlenerek hayatını kaybetti. Bunun ardından yüzden fazla Maruti işçisi “cinayet” suçlamasıyla hapse atıldı. Sendikanın resmileşmesine yardım etmiş olan ve işçilikten gelen bir yönetici olan Dev’in talihsiz ölümüyle işçilerin herhangi bir ilgisi yoktur.

    18 Mart günü öğleden sonra Gurgaon Mahkemesi’nde on üç kardeşimize temelsiz bir cinayet suçlaması ile ömür boyu hapis cezaları verildi – bunların arasından 12’si Maruti Suzuki İşçi Sendikası organlarında görevli işçiler. Dört işçiye de 5’er yıl hapis cezası verildi. 14 işçiye ise 3 yıl hapis cezası verildi ama bu işçiler zaten 4 yıldır hapisteydiler, dolayısıyla serbest bırakıldılar. Yine 4 yıl hapis yatmış ama sonrasında beraat etmiş olan 117 işçiye ise bu kaybettikleri yılları kim geri verecek bilemiyoruz. 2012 yılından bu yana 148 işçi 4 yıl hapiste tutuldu, bunun öncesinde ise 2500 işçi yasadışı şekilde işten çıkartılmış ve devamında da devletin baskısına maruz kalmışlardı.

    “Objektif bir hüküm” verilmiş olduğu yalanını reddediyoruz. Gerek iddianame gerekse hüküm hiçbir delile dayanmamaktadır. Yalancı tanıklıklara ve saf sınıf nefretine dayanmaktadır. Karşı karşıya olduğumuz savların detaylarını burada aktaracağız. Sendikanın resmileşmesine yardım etmiş olan ve işçilikten gelen bir yönetici olan Avanish Kumar Dev’in talihsiz ölümü ile işçilerin herhangi bir ilgisi yoktur. Savunmanın ortaya koymuş oldukları bunu kesin bir şekilde kanıtlamaktadır.18 Temmuz 2012 günü yaşanan çatışma bir süpervizörün bir Dalit işçisi olan Jiyalal’e saldırması ile başladı. Jiyalal ise daha sonra kast önyargılı bir suçlama ile bu davadaki esas suçlu haline getirildi ve işten uzaklaştırıldı. Bu dava tümüyle yönetimin sendikayı bitirmek için yürüttüğü komplonun parçası idi. Esas olarak da Sendikalaşma Hakkına ve sendikanın yükseltmekte olduğu taleplere – özellikle de taşeron işçilik sisteminin kaldırılması talebi- ve bunun işçilerin mücadelesinde bir sembol haline gelmesine yönelik bir saldırıydı.

    İşçi sınıfının siyasi tutsakları olan Maruti işçilerine özgürlük!

    Görülen hukuk davasında başlangıçtan itibaren, 18 Temmuz 2012 tarihinden sonra yönetimle hükümetin işbirliğiyle (bu işbirliğine polis, idare ve Çalışma Bakanlığı birimleri de dâhil) nasıl binlerce işçinin vahşi bir baskı altına alındığı mahkemeye aktarılmıştır. Verilen bu hüküm tümüyle işçi düşmanıdır ve ciddi biçimde Şirket yönetiminin çıkarlarının, “bir ders verme”, tüm ülkede, özellikle de Haryana ve Racastan’daki Gurgaon’dan Neemrana’ya uzanan kuşaktaki sanayi işçileri arasında korku salma ve terörize etme hedefi doğrultusunda verilmiştir. Savcılık son mütalaasında işçiler için “ölüm cezası” isterken – Chandigarh Yüksek Mahkemesi’nin 2013 Mayıs tarihli işçilerin serbest bırakılmasını reddeden kararına çok benzer bir şekilde- sermayenin “güveninin” yeniden sağlanmasından ve Başbakanın küresel yatırımcıları “Hindistan malı” üretmek için davet ettiği girişimden bahsetmektedir. Bu yabancı ve ulusal kapitalistlerin güveni tek bir şeye bağlıdır: ucuz ve itaatkar bir işgücü; dolayısıyla sendikalar veya taleplerin yükseltilmesine yer yoktur.Tüm sendikanın özel olarak hedef alınmasıyla Raj Şirketi, ülkedeki işçi hareketinin, sendika kurma hakkının ve diğer sendikal hakların ve işçilerin insan haklarının sermayedarlar ve Devlet tarafından legal ve illegal yollarla bastırılacağını göstermek istemektedir. Sendika organlarında görevli arkadaşlarımıza yönelik saldırılar sadece bu arkadaşlarımız 2011 yılından beri fabrikadaki emek sömürüsü uygulamalarına karşı mücadelede liderlik etmelerinden, sendikal hakları ve onurları için daimi ve taşeron işçilerin birliğini sağlayarak uzun süreli meşru bir mücadele içinde olmalarından, taşeronluk sisteminin kaldırılmasını, işyerinde onurlu çalışmayı ve yönetimin sömürücü uygulamalarına son verilmesini talep etmiş olmalarından ve nihayet 1 Mart 2012 tarihinde sendikamızı resmen tescil ettirmiş olmalarından dolayı yaşanmıştır. Yönetim, işçilerin bu hak talebini kabul etmemiş ve sendikamızı ezmek istemiştir; özellikle de Nisan 2012’de taşeronluk sisteminin kaldırılması gerektiğini savunan Talepler Bildirgemizi sunduktan sonra. İşte bu nedenle 18 Temmuz 2012’de yaşanmış olan çatışmayı kışkırttılar ve hızlandırdılar.

    Enerjik ve umut dolu mücadelemiz Honda’dan Rico’ya Asti’den Shriram Pistons’a, Daikin AC’den Bellsonica’ya sanayi bölgesinde ve ötesinde benzer sömürü koşullarına karşı başka işçilerin de mücadele etmeleri için onlara güç verdi. İşçilerin bu ortak karşı çıkışı ezilmeli, şirket yönetimlerinin çıkarına onlara “bir ders verilmeliydi”.

    Maruti işçileri grevde (2012)

    İşçi hareketlerine yönelik benzer çatışmalar ve baskılar Noida’da Graziano Transmissions firmasında, Puducherry Regent Ceramics’de, Chennai’da Pricol firmasında ve başka yerlerde de yaşanmıştı. Verilmiş olan bu hüküm de yaşanmış bu baskılarla aynı doğrultudadır ve bu baskıları daha da şiddetlendirmektedir. Bu şekilde sanayi bölgeleri polis kamplarına dönüşmektedir.

    Maruti Suzuki CEO’su RC Bhargava bunun bir “sınıf savaşı” olduğunu ifade etti. Hükümetin yaptığı ise işçilerin şirketler ile anlaşmazlıklarını bir “Hukuk ve Asayiş sorununa” dönüştürmek, sendikal hakları için ve taşeron sistemine karşı mücadele eden işçileri kriminalize etmek. Bunu lanetliyoruz. Korkmuyoruz. Bu muazzam ve sürekli baskıdan yorgun düşmüş de değiliz. Ancak işçilerin daimi işçiler-taşeronlar şeklinde bölünmüşlüğünü aşarak ve işçiler arasındaki birliği yükselterek, Şirket-Devlet sömürü-baskı rejiminin sürekli saldırılarına karşı bağımsız sınıf davamızı yükselterek mücadelemizi ileriye taşıyabiliriz. Sanayi bölgelerindeki yüz binlerce işçi 9 Mart’tan beri dayanışma eylemleri düzenliyorlar ve 16 Mart’ta Haryana, Racastan, UP, Tamil Nadu’da yüzbinin üzerinde işçi açlık grevine gitti. Kararın hemen ardından 18’inde 5 Maruti Suzuki fabrikasındaki 30.000 işçi yönetimin bastırma çabasına ve 8 günlük ücret kesintisi tehdidine rağmen bir saatlik bir iş bırakma eylemi yaptılar. 16 Mart’tan bu yana 20’den fazla şehirde birçok işçi, öğrenci, insan hakları örgütleri ve diğer örgütler protestolar düzenledi; 21 ülkede çeşitli heyetler dayanışma eylemleri gerçekleştirdi.

    4 Nisan günü için bir Ulusal Protesto günü çağrısı yapıyoruz. Bu tayin edici ve önemli dönemeçte tüm işçilere ve işçiden yana güçlere suçlanan işçilerin serbest bırakılmaları, adaletin sağlanması ve işçilerin hakların elde edebilmeleri için ellerinden gelen her yolla bizimle dayanışma içerisinde olmaları çağrısını yapıyoruz.

    Maruti İşçileri serbest bırakılsın!

    Sanayi bölgelerindeki sömürü ve baskı rejimine son!

     

    Maruti Suzuki İşçileri Sendikası Geçici Komitesi
    18 Mart 2017

    Bağlantı adresi: 7011865350 (Ramniwas), 9911258717 (Khusiram) on behalf of the PWC, MSWU.
    E-mail: marutiworkerstruggle@gmail.com
    Güncel bilgiler için bakınız: marutisuzukiworkersunion.wordpress.com

    2016 yılı sonunda Hindistan’da gerçekleştirilen,

    Ömür boyu hapis cezası verilen Maruti Sendikası işçilerinden Ram ve Pardeep, Mumbay Dünya Konferansı delegeleriydi.

    Türkiye’den de iki delegenin katıldığı Savaşa, Sömürüye ve Güvencesiz Çalıştırmaya karşı toplanan Mumbay Dünya Konferansı‘nda Maruti Suzuki işçilerinin dayanışma çağrısı önemli bir yer tutmuştu. Konferans, tüm katılımcılarından “işçi heyetleriyle ülkelerindeki Hindistan elçiliklerine gitmelerini ve halen hapiste olan Maruti Suzuki işçilerinin derhal salıverilmesini ve sendikaları Maruti Suzuki İşçileri Sendikası (MSWU) için tüm sendikal hakların tanınmasını talep etmelerini” istedi.

    Hindistan’ın Manesar-Gurgaon sanayi bölgesinde yaşanan baskıya ve taşeron sistemine karşı grevler ve fabrika işgali gerçekleştiren Maruti işçileri yıllardır cezaevinde, “idam cezası” ile yargılandılar ve şimdi de “ömür boyu hapse” mahkum edildiler. Mumbay Dünya Konferansı’nda dayanışma çağrılarını yükselten Maruti işçileri şimdi dünya işçi sınıflarından destek bekliyor.

    Mumbay Dünya Konferansı kapanış oturumu (20 Kasım 2016)

    Afganistan Sol Radikalleri’nden (LRA) destek çağrısı:

    PGBSosyalizm Duyurular, 25. Sayı, 3 Şubat 2017 , , , , , ,

    Afganistan’da bir kömür madeninde çalışan 13 işçi öldürüldü

    6 Ocak 2017’de, Afganistan’ın Baghlan bölgesindeki bir kömür madeninde çalışan 13 işçi evlerine dönerken IŞİD veya Taliban tarafından öldürüldü. İşçilerin herhangi bir siyasi grup veya hükümetle bağlantısı yoktu.

    İşçiler, hükümet yahut yabancı askerlerin kontrolündeki bölgelerde çalıştıkları gerekçesiyle IŞİD ve Taliban tarafından ilk kez hedef alınmıyorlar. Bazı durumlarda IŞİD, işçileri inançları ya da dini bağlılıkları nedeniyle katlediyor. Afganistan’daki Şii azınlık IŞİD tarafından Gayrımüslim olarak görülüyor ve bu sebeple her tür araçla her zaman öldürülmeleri meşrulaştırılıyor.

    Afgan hükümetindeki bazı çevreler de Kabil’deki yabancı elçilikler IŞİD’e finansman ve destekle suçlanıyorlar. Milletvekili ve Paktika bölgesinin eski valisi Zahir Kadir, Afganistan Milli Güvenlik Konseyi’ni Afganistan’ın Doğu ve Güney bölgelerinde IŞİD’e para vermekle suçladı.

    Rusya’nın Çin ve Pakistan’la beraber Afganistan’daki IŞİD ilerleyişini durdurma girişimleri var. Amaçları IŞİD’in Orta Asya’da etki kazanmasını ve Rus bölgesine ulaşmasını engellemek. Artık yeterince açık ki Obama yönetimi Irak ve Suriye’de IŞİD’i yarattı ve şimdi de onu stratejik düşmanlarına karşı Afganistan’da destekliyor.

    Afganistan halkı ABD ve NATO’nun Afganistan’da oynadığı oyunun kurbanları. Onların aşırı İslamcı güçleri yaratıp destekleyerek Rusya ve Çin’i kuşatma politikalarının yağması altındalar.

    IŞİD 2013’te Afganistan’da var olduğundan beri kimse onların ülkedeki ABD veya NATO güçlerine karşı tek bir saldırısını görmedi.

    Sivilleri savunmak ve tüm işçilerin işyerlerinde güvenliğini sağlamak hükümetin sorumluluğudur. Dünyadaki tüm sendikaları ve işçi sınıfından yana güçleri Afgan işçileriyle dayanışmalarını duyurmaya ve Afgan hükümetinden yaralı işçilerin tedavilerini sağlamasını ve kurbanların ailelerine yeterli tazminat ödemesini istemeye çağırıyoruz.

    • İşçilerin IŞİD’den ve diğer her tür terörist güçten korunması için gerekli önlemleri alın!
    • Yaralanmış işçilerin tüm tedavilerini üstlenin!
    • Hayatını kaybeden işçilerin ailelerine yeterli tazminatı ödeyin!

    Afganistan Sol Radikalleri (LRA), 7 Ocak 2017

     

    Britanya’nın AB’den çıkışı için Enternasyonal Toplantı

    PGBSosyalizm Duyurular , , , , , , ,

    Videoda yer alan konuşmacılar:

    ▪ HEİNZ-WERNER SCHUSTER – Ver.di sendikacısı, SPD Düsseldorf İşçi Komisyonu üyesi, Almanya
    ▪ STEVE HEDLEY – Britanya Deniz ve Demiryolu İşçileri Federasyonu (RMT) Genel Sekreter Yardımcısı
    ▪ CLAUDE CHARMONT – 17 Mayıs tarihinden bu yana FO ve CGT sendikaları işçilerinin birlik halinde grevde oldukları RP rafinerisindeki Büyük Kuyular mevkiindeki Seine et Marne Bölgesi sendika militanı, Fransa
    ▪ PANAGİOTİS TASSOPOULOS – Öğrenci, LAE (Halk Birliği) partisi militanı, Yunanistan
    ▪ KLAUS SCHÜLLER – SPD’nin Thüringen Eyaleti İşçi Komisyonu üyesi, demiryolu işçisi, sendikacı, Almanya
    ▪ PAULİNE GEORGES – SNCF sendikası militanı, Fransa
    ▪ DARİO GRANAGLİA – FIOM -CGIL sendikası (metalurji) delegesi, Turin-İtalya
    ▪ MARİE-LUCE MOULY – Ocak 2016’ya kadar Sol Parti’nin Eure-et-Loir Eş-sekreteri, Fransa
    ▪ ROBERTO GİORROCCO – Flaman-Valon birlik komitesi üyesi, Belçika
    ▪ ALEX GORDON – Demiryolu işçisi, Lexit (Left+exit) Kampanyası ile sendikacılar arasındaki bağı kurmakla görevli eski sorumlu, Britanya
    ▪ DANİEL GLUCKSTEİN – Bağımsız Demokratik İşçi Partisi (POİD) Genel Sekreteri, Fransa